sevdiğimiz tek ortak şarkının sözlerini mırıldanmaktan etrafımdaki insanları dinleyemiyorum. şarkı sözleri seslerini bastırıyor. en sevdiğimiz yeri. en güzel yeri. bağıra bağıra söylediğimiz kısmı şarkının. herkesten güzel geliyor. herkesten mantıklı. çünkü biz seviyorduk. 'biz' olabildiğimiz tek şarkıydı. tek türkçe şarkı.

"ver, ver ateşe ver bizi.
bir iz bırak burda, iz bırakanlar unutulmaz."

çünkü iz bırakanlar unutulmaz. bi' insanın sizde bıraktığı en büyük iz ne olabilir? bi' insan size en fazla ne vaat edebilir?  yok, o değil demeye çalıştığım. kolumu ısırdı benim. Kadıköyde yürürken, "iz bırakayım mı?" dedi ve kolumu ısırdı.
insan özlüyor. gerçekten özlüyor.
zaten en yakınım dediğiniz insan gitse, hatta kendinizden bile çok sevip kendinizden çok değer verdiğiniz insan sizden uzağa giderse, özlersiniz değil mi?
kokusunu. saçınızı öpüşünü. yanaklarını.. sürekli öptüğünüz o yanaklarını.
bazen gerçekten "keşke bu kadar uzak olmasaydık" dediğim olduğu zamanlarda iz bırakanlar unutulmaz dinliyorum.
bekle dur.
ya öl.
ya sev.
ya sus.
ya doğruyu söyle.
gibi.
ama.
bazen.
ölsen de.
sevsen de.
sussan da.
doğruyu söylesen de.
olmuyor.
değil mi?
olmuyor.
biliyorum, üzülme.